Remont konserwatorski fasady Kamienicy Hipolitów wraz z rekompozycją fragmentów sgrafitta
30.11.2016
Informacje na temat prac konserwatorskich
W dawnym Krakowie wiele kamienic zdobionych było interesującymi dekoracjami zwanymi sgraffito, tworzonymi poprzez nakładanie na mur zazwyczaj dwóch warstw różnokolorowego tynku, a następnie wydrapywania w nim rozmaitych wzorów.
W I poł. XVII wieku Kamienica Hipolitów wyróżniała sią na tle innych, okolicznych budynków wyjątkową i niezmiernie bogatą dekoracją wykonaną tą właśnie techniką. Elewacja została wówczas ozdobiona wizerunkami świętych, a także wyjątkowymi jak na ówczesny Kraków ornamentami roślinnymi z elementami groteskowymi (główki ludzkie, motywy podwieszonych tkanin, ozdobnych waz i listewek przypominających metalowe okucia). Była to jedna z najbardziej ozdobnych fasad w obrębie Rynku Głównego i Placu Mariackiego. Modne w Krakowie dekoracje sgraffitowe miały zazwyczaj skromniejsze, geometryczne formy.
Sgraffito Kamienicy Hipolitów, zaniedbane z czasem, zostało skute bezpowrotnie pod koniec lat 20. XX w. pomimo protestów i planów jego odnowienia. Obecne prace nad rewitalizacją fasady i rekompozycją części dekoracji sgraffitowych trwały od końca sierpnia 2016 r. Konserwatorzy musieli zmierzyć się z kluczowymi problemami, jakimi były: odpowiednia forma sgraffita i właściwa technika jego wykonania. Mieli do dyspozycji jedynie archiwalne opisy- nie zawsze precyzyjne, jak i stare fotografie (Kriegera ze zbiorów MHK) - nie oddające w pełni charakteru dekoracji. Na podstawie badań porównawczych z innymi, zachowanymi w Krakowie sgraffitami udało się ostatecznie odtworzyć część ozdób, które pierwotnie pokrywały całą elewację, m.in. postacie interpretowane jako św. Helena z relikwią św. Krzyża, oraz św. Zygmunt.
Technika sgraffita polega na pokryciu powierzchni ścian kilkoma warstwami różnokolorowych tynków (najczęściej dwie warstwy), a następnie na zdrapywaniu za pomocą rylca poszczególnych fragmentów w celu otrzymania rysunku. Spodnia warstwa, najczęściej o ciemnym zabarwieniu, stanowi tło dla jaśniejszej, wierzchniej warstwy.
Prace, które rozpoczęły się w połowie sierpnia zostały dofinansowane z środków Społecznego Komitetu Ochrony Zabytków Krakowa.
Sgraffito Kamienicy Hipolitów, zaniedbane z czasem, zostało skute bezpowrotnie pod koniec lat 20. XX w. pomimo protestów i planów jego odnowienia. Obecne prace nad rewitalizacją fasady i rekompozycją części dekoracji sgraffitowych trwały od końca sierpnia 2016 r. Konserwatorzy musieli zmierzyć się z kluczowymi problemami, jakimi były: odpowiednia forma sgraffita i właściwa technika jego wykonania. Mieli do dyspozycji jedynie archiwalne opisy- nie zawsze precyzyjne, jak i stare fotografie (Kriegera ze zbiorów MHK) - nie oddające w pełni charakteru dekoracji. Na podstawie badań porównawczych z innymi, zachowanymi w Krakowie sgraffitami udało się ostatecznie odtworzyć część ozdób, które pierwotnie pokrywały całą elewację, m.in. postacie interpretowane jako św. Helena z relikwią św. Krzyża, oraz św. Zygmunt.
Technika sgraffita polega na pokryciu powierzchni ścian kilkoma warstwami różnokolorowych tynków (najczęściej dwie warstwy), a następnie na zdrapywaniu za pomocą rylca poszczególnych fragmentów w celu otrzymania rysunku. Spodnia warstwa, najczęściej o ciemnym zabarwieniu, stanowi tło dla jaśniejszej, wierzchniej warstwy.
Prace, które rozpoczęły się w połowie sierpnia zostały dofinansowane z środków Społecznego Komitetu Ochrony Zabytków Krakowa.