Podziemna Nowa Huta. Stan zagrożenia

Od 2015 roku trwały prace nad projektem Podziemna Nowa Huta mającym na celu udostępnienie kilku nowohuckich schronów do celów wystawienniczych.
28 lutego 2019 roku  udostępniono do zwiedzania pierwszy schron znajdujący się pod Zespołem Szkół Mechanicznych nr 3 na osiedlu Szkolnym 37.
Przygotowana w nim wystawa Stan zagrożenia opowiada o instynktownej potrzebie ukrycia się przed zagrożeniem i najciekawszych budowlach schronowych na świecie.
Nowohuckie schrony, dziś traktowane są jako interesujący relikt przeszłości, były budowane na wypadek konfliktu zbrojnego, który w latach 50. XX wieku wydawał się całkiem realny.
Polska nie była krajem, który zapewniłby swoim mieszkańcom odpowiednią ochronę w przypadku konfliktu zbrojnego, dlatego zadecydowno o rozpoczęciu budowy schronów przeciwlotniczych w nowo powstających budynkach na terenie 72 miast, które uznano za najbardziej narażone na atak.
Schrony projektowano w czterech kategoriach wytrzymałości.
Miały chronić przed atakiem bombą lotniczą oraz skażeniem chemicznym.
Konstrukcie I kategorii były przeznaczone dla władz centralnych oraz Stanowisk Dowodzenia wojewódzkich i miejskich komend TOPL.
Dla innych ważnych lokalizacji takich jak budynki biurowe władz i urzędów oraz organizacji politycznych, stanowiska dowodzenia TOPL kluczowych zakładów pracy projektowano schrony II kategorii.
W pozostałych instytucjach, zakładach pracy i budynkach mieszkalnych przewidywano schrony III i IV kategorii.
W latach 1953-1960 na terenie Nowej Huty powstało ponad 250 schronów przeciwlotniczych, niestety wiele z nich nie przetrwało do dzisiaj w stanie pierwotnym, z zachowanym oryginalnym układem pomieszczeń i podstawowymi elementami wyposażenia.
Ze względu na bieżące potrzeby zmiany przeznaczenia tych przestrzeni, ich przebudowa i likwidacja z pewnością będzie postępować.