„Czytanie” medium fotografii i wykorzystanie go w procesie edukacji - Akademia Dydaktyczna

Fotografia pomaga zamienić chaos w przestrzeń uporządkowaną. Pomaga wybierać istotne fragmenty rzeczywistości i nadawać im znaczenie, sens. Daje możliwość innego spojrzenia na świat i dostrzegać coraz więcej i zupełnie inaczej. W każdej sytuacji patrzenie jest już z góry naznaczone kadrowaniem rzeczywistości, szukaniem postaci centralnych, zachowywaniem klimatu chwili, nawiązywaniem więzi, wyodrębnianiem szczegółów. Jest próbą utrwalenia tego, co przemija – zdarzeń upływającego czasu. Jest zapisem spostrzeżeń i refleksji.
W fotografii „teraz” zawsze jest przeszłością – mgnieniem unoszonym przez czas. Fotografie zatrzymują ulotność ludzkiego istnienia i niepowtarzalność rzeczy. Pozwalają na zawsze zamrozić określony moment. Czas wpływa na opowiadaną na zdjęciu historię.
Podczas webinaru, prowadząca zastanowi się nad następującymi pytaniami:
– Czym jest czytanie obrazu fotograficznego i jak wpływa na nasz odbiór rzeczywistości?
– Co opowiadają o nas fotografie, które wykonujemy lub podziwiamy?
– Czy istnieje związek pomiędzy odpornością psychiczną, a rodzajem obrazów jakie oglądamy?
– Czy praca z obrazem może rozkręcić naszą kreatywność, odkryć lub umocnić poczucie naszej wartości, a także rozpoznać nasze talenty i ułatwić pracę nazywania emocji i mówienia o nich?
Prowadząca: Małgorzata Pióro (artystka, fotografka)

Socjologowie, badacze mediów i pedagodzy coraz częściej zwracają uwagę na fakt niezwykłej dominacji obrazu w kulturze, która towarzyszy człowiekowi od wczesnych lat życia. Obrazy towarzyszą nam w wielu obszarach współczesności, sprawiając jednocześnie, że komunikacja wizualna osłabia centralną do tej pory pozycję języka jako głównego medium przekazu informacji. To zjawisko staje się również zauważalne w przestrzeni edukacji szkolnej, gdzie nauczyciele funkcjonują w przestrzeniach zdominowanych przez media generujące liczne przekazy wizualne, co wymaga nowych umiejętności czytania czy interpretowania materiałów wizualnych, w tym tych tradycyjnych, takich jak fotografia czy malarstwo. Nowe media i ich popularność wymagają zatem również innych narzędzi i spojrzeń na tradycyjnie postrzegane dziedzictwo wizualne bo to uczniowie stali się „nośnikami kultury”. Ta sytuacja zachęca do zadania pytań, w jaki sposób nauczyciele mogą obecnie wykorzystywać tego typu materiały oraz jak powinno wyglądać oddziaływanie edukacyjne w procesie kształcenia na różnych poziomach, aby efektywnie motywować uczniów do twórczych postaw, samodzielności czy kreatywności. Celem edukacji w przestrzeni ekspozycji jest poszukiwanie nowych sposobów doświadczania materiałów wizualnych i prezentacja muzeum jako miejsca twórczego, gdzie kontakt z eksponatem nie powinien narzucać widzowi pewnych szablonów czy gotowej interpretacji.
Do uczestnictwa w nowym semestrze Akademii Dydaktycznej pragniemy serdecznie zaprosić przede wszystkim nauczycieli plastyki, ale i polonistów czy historyków, aby wspólnie zastanowić się nad sposobami odczytywania dziedzictwa ikonografii średniowiecznej, „klasycznego” malarstwa, fotografii czy sztuki współczesnej z perspektywy przestrzeni ekspozycji oraz obowiązującej obecnie podstawy programowej. Chcemy też pokazać, że edukacja wizualna zarówno w procesie dydaktycznym formalnym (jak i uzupełniającym – muzealnym) ma stanowić raczej podstawę do ćwiczenie pewnych umiejętności czy doświadczeń, niż samego zdobywania wiedzy. Mamy nadzieję, że ta swoista wizualna gramatyka stanowić będzie przestrzeń interdyscyplinarnej inspiracji i krytycznego spojrzenia.