Historia Starej Synagogi

Stara Synagoga jest najstarszą z synagog zachowanych w Polsce. Wzniesiona została w XV w. na wzór gotyckich synagog niemieckich i czeskich. W 1570 r. została przebudowana przez włoskiego budowniczego Mateusza Gucciego, który nadał jej renesansową formę. Zachował jednak poprzedni, dwunawowy plan budowli i odtworzył jej krzyżowo-żebrowe sklepienie.
W 2 połowie XVI w. i w 1 połowie XVII w. do Synagogi dostawiono kolejno przedsionek, dwie modlitewnie dla kobiet i dom zarządu Gminy. Całość zabudowań tworzyła centrum religijno-administracyjne gminy żydowskiej na Kazimierzu.
Przed I wojną światową i po jej zakończeniu poddawana była wieloetapowej restauracji, projektowanej w latach 1904, 1913 i 1923 przez Zygmunta Hendla.
W 1941 r., w okresie tworzenia przez Niemców getta w Krakowie, przejęta została przez niemiecki Urząd Powierniczy (Treuhandstelle) i użytkowana jako magazyn. Jej wyposażenie uległo zniszczeniu. Pod koniec 1944 r. runęło jej sklepienie, być może zniszczone świadomie.
W latach 1956–1959 została odrestaurowana. Na podstawie porozumienia zawartego 30 października 1959 r. pomiędzy Żydowską Gminą Wyznaniową w Krakowie i Muzeum Historycznym Miasta Krakowa powstało w niej muzeum.
Oddział powstał w 1958 r. Gromadzi zabytki z zakresu historii i kultury Żydów, przede wszystkim te, które są związane z historią i kulturą Żydów krakowskich. Upowszechnia wiedzę o życiu, kulturze i tradycji społeczności żydowskiej poprzez wystawy, działalność edukacyjną, popularyzatorską i udostępnianie specjalistycznego księgozbioru.