Bilety onlineMuzeum dostępne
Ustawienia prywatności
Ta strona używa ciasteczek (cookies), dzięki którym nasz serwis może działać lepiej. Aby uzyskać więcej informacji i spersonalizować swoje preferencje, kliknij „Ustawienia”. W każdej chwili możesz zmienić swoje preferencje, a także cofnąć zgodę na używanie plików cookie na poniższej stronie.
Polityka prywatności
*Z wyjątkiem niezbędnych

Animacja 3D

23 czerwca 1949 r. rozpoczęto budowę pierwszego bloku mieszkalnego w Nowej Hucie (na dzisiejszym osiedlu Wandy). Animacja w krótkiej i obrazowej formie ukazuje zaplanowaną, „idealną” formę układu urbanistycznego Nowej Huty, a także jego zrealizowana wersję (na fotografiach). Konkurs na opracowanie generalnej koncepcji przyszłego miasta wygrał zespół pod kierunkiem Tadeusza Ptaszyckiego - warszawskiego architekta. Ptaszycki został generalnym projektantem Nowej Huty i do 1960 r. kierował zespołem odpowiedzialnym za architekturę i infrastrukturę tej przestrzeni. Najstarsze osiedla - Wandy, Willowe i Na Skarpie były budowane od 1949 r. w południowo-wschodniej części Nowej Huty. Powstały z wykorzystaniem jedno- i dwupiętrowych domów projektu warszawskiego architekta Franciszka Adamskiego. Ich rozproszony układ spotkał się z krytyką ze względu na brak należytego wykorzystania przestrzeni międzyblokowej. W kolejnych realizacjach stosowano większą intensywność zabudowy. Decydujący wpływ na koncepcję urbanistyczno-architektoniczną miasta wywarł realizm socjalistyczny, który obowiązywał w Polsce w latach 1949-1956. Styl ten cechowały im.in.: symetryczne układy, monumentalizm, nawiązania do architektury historycznej (renesansu, baroku, klasycyzmu). Plan Nowej Huty oparto na pięcioboku, a jej centrum zostało ukształtowane wokół Placu Centralnego i arterii odchodzących od niego promieniście. Osiedla wokół Placu Centralnego, a także niektóre położone dalej – Teatralne, Górali, Krakowiaków, Zielone, Sportowe, Szkolne, Stalowe, Hutnicze, Ogrodowe – zostały zbudowane w nurcie socrealistycznym. Wśród najsłynniejszych realizacji można tu wymienić zabudowę Placu Centralnego, Teatr Ludowy, Kino Świt i Światowid, budynki Centrum Administracyjnego Huty im. Lenina. Po przemianach polskiego października 1956 r. nastąpił okres liberalizacji w życiu politycznym, społecznym i gospodarczym, oznaczający też odejście od realizmu socjalistycznego. W architekturze nadszedł czas budownictwa modułowego i wielkopłytowego. Rozpoczął się okres modernizmu, którego słynnymi nowohuckimi przykładami są m.in.: Blok Szwedzki na os. Szklane Domy, szkoła tysiąclatka na os. Teatralnym, czy też tzw. helikopter – dziesięciopiętrowy blok na os. Centrum D. Spragnionych większej porcji informacji o Nowej Hucie zachęcamy do odwiedzenia Muzeum Nowej Huty, a także do lektury naszych wydawnictw!