Projekt konserwacji negatywów z atelier Kriegerów 2017-2018
W roku 2015 został przeprowadzony przegląd konserwatorski unikatowej kolekcji negatywów na podłożu szklanym pochodzących z zakładu fotograficznego Ignacego Kriegera.
Z wielkim niepokojem zauważono rozmaite uszkodzenia dotyczące części klisz wykonanych techniką mokrego kolodionu. Składały się na nie zadrapania i zarysowania, odspojenia i spękania warstwy obrazowej, oraz pęknięcia, złamania bądź ukruszenia narożników szklanych płyt stanowiących podłoże warstwy obrazowej. Znacznie groźniejsze były dostrzeżone zmiany świadczące o rozpoczęciu procesów dekompozycji chemicznej nitrocelulozy, które w niedługim czasie mogłyby doprowadzić do zaniku obrazu. W roku 2017 rozpoczęto dwuletni projekt konserwacji najstarszej części kolekcji. Przystąpienie do pionierskiego projektu było możliwe dzięki dofinansowaniu ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Przyznane fundusze pozwoliły na pozyskanie dodatkowych fachowców, co umożliwi bezzwłoczne przeprowadzenie konserwacji zbioru liczącego ponad 3600 obiektów.
Kolekcja negatywów z atelier Kriegerów jest najcenniejszą częścią zbiorów fotograficznych Muzeum Historycznego Miasta Krakowa. Jednocześnie zbiór klisz wykonanych w technice mokrego kolodionu, a więc jednej z najstarszych technik fotograficznych, jest największym zbiorem w Polsce i prawdopodobnie jedynym!
Metodę mokrych płyt kolodionowych opublikowano w roku 1851. Fotograf własnoręcznie musiał przygotować szklaną płytę oraz sporządzić substancję zwaną kolodionem, czyli alkoholowo-eterowy roztwór nitrocelulozy z światłoczułymi solami srebra. Rozprowadzenie gęstej, półpłynnej substancji po całej powierzchni płyty wymagało od niego znacznych umiejętności manualnych. Wilgotną płytkę umieszczano w kamerze i naświetlano, a następnie, wciąż jeszcze mokrą, wywoływano i utrwalano, kolodion bowiem zasychając, praktycznie tracił właściwości światłoczułe. Cały proces – od przygotowania, przez naświetlenie i wywoływanie, do utrwalania – musiał przebiegać bez zwłoki, ponieważ mokra warstwa utrzymywała swoją czułość najwyżej przez kilka minut. Dzięki nowej technice uzyskiwano negatyw o bardzo dobrej zdolności rozdzielczej oraz dużej pojemności tonalnej.
Kolekcja posiada nie tylko wartość artystyczną i dokumentalną, ze względu na cenne informacje zarejestrowane w warstwie obrazowej, ale także prezentuje doskonały warsztat sporządzania i obróbki fizykochemicznej materiału, jakim posługiwali się Kriegerowie.
Więcej informacji na stronie: http://ignacykrieger.pl/
Projekt finansowany przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Kolekcja negatywów z atelier Kriegerów jest najcenniejszą częścią zbiorów fotograficznych Muzeum Historycznego Miasta Krakowa. Jednocześnie zbiór klisz wykonanych w technice mokrego kolodionu, a więc jednej z najstarszych technik fotograficznych, jest największym zbiorem w Polsce i prawdopodobnie jedynym!
Metodę mokrych płyt kolodionowych opublikowano w roku 1851. Fotograf własnoręcznie musiał przygotować szklaną płytę oraz sporządzić substancję zwaną kolodionem, czyli alkoholowo-eterowy roztwór nitrocelulozy z światłoczułymi solami srebra. Rozprowadzenie gęstej, półpłynnej substancji po całej powierzchni płyty wymagało od niego znacznych umiejętności manualnych. Wilgotną płytkę umieszczano w kamerze i naświetlano, a następnie, wciąż jeszcze mokrą, wywoływano i utrwalano, kolodion bowiem zasychając, praktycznie tracił właściwości światłoczułe. Cały proces – od przygotowania, przez naświetlenie i wywoływanie, do utrwalania – musiał przebiegać bez zwłoki, ponieważ mokra warstwa utrzymywała swoją czułość najwyżej przez kilka minut. Dzięki nowej technice uzyskiwano negatyw o bardzo dobrej zdolności rozdzielczej oraz dużej pojemności tonalnej.
Kolekcja posiada nie tylko wartość artystyczną i dokumentalną, ze względu na cenne informacje zarejestrowane w warstwie obrazowej, ale także prezentuje doskonały warsztat sporządzania i obróbki fizykochemicznej materiału, jakim posługiwali się Kriegerowie.
Więcej informacji na stronie: http://ignacykrieger.pl/
Projekt finansowany przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Konserwacja zbioru fotografii Ignacego Kriegera
